Niestety na tym się zakończyło
Koleżanki nie były zainteresowane a ja sama nie miałam odwagi i stwierdziłam, że jestem za stara na harcerkę. Gdy byłam w I klasie liceum ta sama koleżanka która wcześniej nie chciała wstąpić do Zawiszaków zabrała mnie na wigilię harcerską. Tam poznałyśmy drużynową Ewelinę, która zaproponowała nam udział w zimowisku. W ten sposób
rozpoczęłam swoją przygodę ze skautingiem.
Najśmieszniejsze w tym wszystkim jest to, że Kasia, która zabrała mnie na pierwsze spotkanie, sama zrezygnowała tuż po zimowisku. Ja trzymam się nadal. Przeżyłam rok w 2. Drużynie Rawskiej, dzięki czemu doświadczyłam co to znaczy żyć w zastępie. Na młodej drodze poznałam dokładnie wszystkie gałęzie a po roku
zdecydowałam się na pracę z wilczkami.
Przez rok byłam Akelą 2. Gromady Rawskiej, a następnie przyboczną. W 2013r roku rozpoczęłam studia w Poznaniu i mimo, iż od Zawiszaków Rawskich dzieli mnie prawie 300km, moja historia się nie kończy. Wraz z Natalią i Justyną rozpoczynamy pracę nad stworzeniem środowiska na ziemiach wielkopolskich.
Miło poznać taką historię :). Sama mam podobną, choć może jeszcze bardziej pokręconą. Zaczęłam w II gimnazjum, w Samodzielnym Zastępie, gdzie wraz z Zastępową tworzyłyśmy dwuosobowy zespół. Zastępowa kiedyś opowiadała mi o różnych ścieżkach. Powiedziałam, że chciałabym zajmować się Wilczkami, gdy już będę wystarczająco doświadczona.
OdpowiedzUsuńZbiórki, obóz, kilka zbiórek... Po I zostałyśmy wcielone do Drużyny, gdzie nie do końca spodobała mi się natychmiastowa degradacja i bycie na równi z Wilczkami, dla której nie było wówczas u nas gromady. Zajmowanie się Wilczkami, a bycie jak Wilczek z krzyżem harcerskim na berecie to dwie rożne sprawy.
Zniknęłam z Zawiszaków, znajdując sobie zastępcze zajęcia: geocaching, urban exploring i wędrowanie. W tym czasie zostałam też wychowawcą kolonijnym. Jednak wciąż tęskniłam za duchem Zastępu.
Bóg jednak wiedział co robi. Moi rodzice przypadkiem natknęli się na Akelę (już teraz istniejącej u nas) Gromady, która szukała kogoś z dokumentami wychowawcy kolonijnego. Wilczki, Zawiszaki i to u nas? Nie mogłam nie wrócić :).
Już jestem po pierwszym obozie z moimi dzielnymi maluchami i nie mogę doczekać się kolejnych wyjazdów. Może powinnam dodać, że w tym roku kończę 21 lat, a moja przyrzeczenie miałam w 2008.
Na 5 lat zrezygnowałam z harcerstwa. Wróciłam. Nigdy nie jest na to za późno :).
Świetna Historia ! :) dzięki ! :)))
Usuń